Pangalawang Buhay

Sa bagong pagkakataon, ligaya sa pagbabasa.

Wednesday, June 28, 2006

Muni-muni bago Pumunta sa PGH

Dadalaw kami ni Ma'am Gaying sa maysakit na kaguro sa PGH. Bigla ko tuloy naalala ang nangyari sa akin noong Enero sa pareho ring ospital. Bakit kaya malapit sa mga sakit ang mga kaguro ko? Sakit sa baga, impeksiyon sa atay, bukol sa matris, tinatamad na kidney, kanser sa suso ang kadalasang mga sakit. Ito kaya'y bunga ng trabaho naming laging nailalantad sa dami ng mga estudyante na may pabaong mikrobyo? O bunga ng mga di nagagamit na matris dahil sa oras ng paghahanda ng leksiyon? O sa tensiyon sa pagpapanatili ng kagalingan sa akademiya?

Kinakabahan ako sa pagpuntang ito. Tila ba babalikan ko ospital na nagsalba ng aking buhay, pero isinusumpa kong babalikan dahil sa laganap na pagdurusa sa paligid--paralisadong matanda, mga nakapilang maralita para sa kakarampot na tulong ng gobyerno. Naalala ko ang mismong paglabas ko ng ICU noon, nakasama ko sa elevator ang isang bangkay. Magkatabi kami: ako na naisalba, ang siya, na walang pangalan, ay sumuko at isinuko ang buhay.

Mukha namang magagamot ang maysakit kong kaguro. Sana'y walang bumulagang mga bagong sakit para sa kaniya. Kailangan niya ng dalaw. Wala siyang pamilya at kasamang tutulong sa kaniya. Mahirap ding tumandang mag-isa, naiisip ko. Dapat ay mag-invest sa relasyon, sa kaibigan, sa pakikisama.

Rehearsal ng isang lamay ang isang pagkaratay sa ospital.

Ewan ko, nagpapaka-profound na naman, pero parang gusto kong manigarilyo.

Sunday, June 18, 2006

Kaligayahan ngayong Linggo

Kahit hindi ako makatulog, masaya ako. Bumawi naman ako ng tulog noong Sabado. Tulog mantika raw. Ang dami kong iniisip, ang daming deadlines. Iniisip ko pa lang, napapagod na ako.

Ngayon, nasa bahay ako ng magulang ko sa Antipolo. Para akong nakatira sa praire kapag nandito ako. Mabuti na lang, may linya ng telepono dito kaya naisipan kong makapagblog.

Father's day pala kaya ako umuwi. Nagdala ako ng masarap na pandesal dito, lechong manok, at saka ubod ng sarap na herb cream cheese mula sa Pan de Manila. Umuwi rin ako para kunin ang mga libro ko sa bahay ng magulang ko. Ginawa akong tambakan ang bahay nila ng mga librong nabasa ko na, mga librong di ko muna babasahin, o mga librong baka nga hindi ko na mabasa pa.

Sa madaling sabi, nagtrabaho ako dito. Hinalungkat ko ang mga librong mapagkukunan ko ng mga tula at kuwento para talakayin sa klase. Pagkatapos maghalungkat, pinanood namin ang "March of the Penguins" na isa ako sa mga nagsalin sa Filipino. Mukhang successful naman ang pagkakasalin kasi naintindihan ito ng aking magulang at kapatid. Hindi sila naantok sa wika. Magaan ang pagkakarebisa dito mula sa orihinal kong pagkakasalin na iniangkop ko pa sa pagkapoetiko ng iskrip na binasa ni Morgan Freeman. Si Sharon Cuneta pala ang nag-voice over dito sa dokumentaryo. Magaan ang boses niya at para niya akong anak na kinukuwentuhan ng isang bedtime story. Sana, magustuhan ito ng nakakarami. Hindi ko alam kung kailan ito ipalalabas sa sinehan.

Huling nabasa:
"Dance, Tanya" ni Patricia Lee Gauch--tungkol sa isang batang gaya nang gaya sa kaniyang ate sa pagsasayaw ng ballet; ukol sa determinasyon na sumayaw at ipakilala ang talento ng cute na bida. Kapuri-puri ang mga nakakatanda sa libro na nag-uudyok sa bata na ipagpatuloy ang kaniyang hilig.

"Water Dance" ni Thomas Locker--Isang tula na inihalintulad ng buhay ng tubig sa sayaw. Pumapatungkol ito sa water cycle. Mainam ang pagsasalikop ng siyensiya at tula at sining biswal sa aklat na ito.

"Brother Eagle, Sister Sky"--Ukol sa katutubong pilosopiya ng mga Indians sa Amerika na itinuturing na kapatid ang ilog at ang agila. Sagrado para sa kanila ang mundo at kapatid nila ang mga bulaklak kaya dapat alagaan. Mainam na aklat ito para idiin ang halaga ng pangangalaga ng kapaligiran sa pagpapanatili ng buhay ng mga etnolinggwistikong grupo.

"A House is a House for Me" ni Mary Ann Hoberman--Patula at may disenyo ng enumerasyon sa buong aklat, pinalalawak nito ang imahinasyon ng mambabasa kaugnay sa pagtalakay sa ideya ng tahanan at sisidlan.

"If I Had a Dragon" nina Tom and Amanda Ellery--Ayaw ng ating bida na makalaro ang kaniyang kapatid na sanggol kaya nag-isip siyang sana ay makalaro na lang niya ang isang dragon. Hmmmm, medyo gasgas pero nakakatuwa ang ilustrasyon at ang pagiging mapaglaro ng texto. Paano nga naman makakalangoy ang dragon? Paano kung ito ay sumipol?

"Chrysanthemum" ni Kevin Henkes--Ukol muli sa batang daga (tulad nina Owen at Lilly) na may kakaibang pangalan ayon sa bulaklak. Akala niya, perpekto ang kaniyang pangalan hanggang sa siya ay pumasok na ng paaralan. Ipinakita dito ang lupit ng mga bata sa panunukso (tama bang amuyin siya at ituring siyang bulaklak na pipitasin?) at ang hamon ng pagiging kakaiba, kahit sa pangalan lamang.

Bakit nga pala ako masaya?

Pagkaraan ng mga tatlong taon, muli akong nakasulat ng tula.

Saka ko na lang ibabahagi sa inyo.

Pero ito ang ilan sa mga linya:

"Katawa-tawa, naisip ko,
ang kamatayan ng mga duguang bulaklak
ay nagsilang ng isang alamat"

Ang saya!

Saturday, June 17, 2006

Kung Ano ang Ginawa ko Ngayong Weekend

Una'y bumawi ako ng tulog. Kulang na kulang ako rito. Nanibago akong may sinusunod na iskedyul sa pagtulog at paggising. Hindi ako makatulog. Ang dami kong iniisip (O baka marami ring pinapantasya). Natatakot akong hindi ko marinig ang alarm clock. Baka malalim ang tulog ko. Baka paggising ko, tanghali na. Kaya hindi ako makatulog. Gusto kong pumasok nang maaga. Ayokong magising na alam kong mahuhuli ako. Hindi maganda ang ganoong gising. Mabuti hindi ako matutulog.

Bakit naman kasi kapag malapit na akong bumangon, saka naman ako dinadalaw ng antok?

Pangalawa'y nagsulat ako. Ng silabus.
May bago ba akong maibibigay na readings?
Ano na nga ba ulit ang layunin ng kurso?
Ano-ano naman ang aking requirements sa klase?
Iyan ang isang paraan kung paano pumatay ng manunulat.
Pagturuin mo.
Bigyan din ang posisyon.
At pasulatin ng mga business letter sa kung sinong guro, presidente, dekano.

Pangatlo'y nagtapon ng mga dapat itapon.
Lumang readings na hindi ko nabasa.
Lumang tala sa mga papel.
Lumang notebook.
Bakit kasi ako mahilig magtago ng kung ano-anong papel?
(Napapansin kong mahilig akong magtapon bago ako magsimulang magsulat.)

Pang-apat, naglipat ng mga kanta sa iTunes. Tumambak na ang mga cd's.
Kailangan nang isilid ko sa laptop ko para maisalin ang iba sa iPod.
787 songs na ang laman ng iTunes ko. Pupuwede na akong mag-sound trip ng dalawang araw nang hindi umuulit ng kanta. Puwede bang hindi umulit? Lalo na kapag gusto ko ang kanta?
Ngayon, ayokong ma-virus muli ang aking computer. Maiiyak ako kapag mabura ang mga koleksiyon kong mga awitin.

Panglima, nagsalin ako ng mga notes ko (mas akmang tawaging mga listahan ng mga pamagat) ng mga susulatin kong kuwento para sa aking disertasyon. Ang sarap mangarap na may katawan na ang mga pamagat na iyon.
Mahilig akong magsimula sa pamagat. Mahilig akong magsulat ng mga pamagat.
Inspirado ako kapag maganda ang pamagat.
Nagkakalaman na rin pala ang notebook ko ng mga ideya para sa aking kritikal na papel.
Sana, makahanap ako ng panahon para maisulat ito at maipresenta na sa aking panelists.

At panghuli, kumain ng masasarap. Pagdiriwang sa aking kalusugan.
Wala akong diabetes!
Ang sarap ng sinampalukang manok, suman at tsokolate, at ng mango torte.
Pati ang grilled chicken ng Colasa's.

Mga naidagdag sa aking makina:
The Essential Michael Jackson--Nandito ang "Rock With You", "Heal the World", at ang "I Just Can't Stop Loving You"
Nothing is Sound ng Switchfoot
Sergio Mendes Timeless--Ang cool ng "Mas Que Nada" feat. Black Eyed Peas
Sitti Cafe Bossa--Hanep ang "Tattooed on My Mind" niya
James Blunk--dahil sa kantang "You're Beautiful"
Madonna--House the Music of Club
Silent Alarm ng Bloc Party--hindi ako nagpapanggap, gusto ko lang talagang lumawak ang panlasa ko sa musika; poetiko ang mga pamagat ng mga awit sa loob
No Name Face ng Lifehouse
Get Lifted ni John Legend--paborito ko ang kaniyang "Ordinary People"
The Best of Tracy Chapman--kinikilabutan pa rin ako sa "Fast Car" niya
Brown Man Revival--Galing ng "Maling Akala". Mas maganda sa orihinal
Cyndi Lauper's The Body Acoustic
Room for Squares ni John Mayer--dahil sa "Your Body is a Wonderland" niya
Greatest Hits ni Lani Misalucha--boses anghel ang babaeng ito
Siyempre, In Between Dreams at ang Curious George soundtrack ni Jack Johnson

Mga Uyayi ni Jack Johnson


Sampol ng awit sa "Sing-a-Longs & Lullabies for the Film Curious George"


Lullaby
When you’re so lonely lying in bed
Night’s closed it’s eyes but you can’t rest your head
Everyone’s sleeping all through the house
You wish you could dream but forgot to somehow

Sing this lullaby to yourself
Sing this lullaby to yourself

And if you are waiting, waiting for me
Know I’ll be home soon darling I guarantee
I’ll be home Sunday just in one week
Dry up your tears if you start to weep

And sing this lullaby to yourself
Sing this lullaby to yourself

Lullaby, I’m not nearby
Sing this lullaby to yourself
Don’t you cry, no don’t you cry
Sing this lullaby to yourself

Cause when I arrive dear it won’t be that long
No it won’t seem like anytime that I’ve been gone
It ain’t the first time it won’t be the last
Won’t you remember these words to help the time pass

So when you’re so lonely lying in bed
Night’s closed it’s eyes but you can’t rest your head
Everyone’s sleeping all through the house
You wish you could dream but forgot to somehow

Sing this lullaby to yourself
Sing this lullaby to yourself
Sing this lullaby, sing this lullaby
Sing this lullaby to yourself

* * *

Mukhang mabait.
Mukhang simple.
(Para namang kilala ko.)
Malamig ang boses.
Magaling maggitara.
`Gandang sumulat.
Nakakaantok kumanta.
(Insomniac ako lately.)

Crush ko. Ahahaha.

Tuesday, June 13, 2006

Unang Araw ng Eskuwela

At hindi ako pumasok.

Hindi ako sumipot sa mga klase ko. Wala pang mga classcards. Wala pang class lists. Na-dissolve ang kauna-unahan ko sanang pagtuturo ng masters. Nanganganib ang isang major na klaseng ituturo ko. Wala na yatang natitirang major sa departamento.

Pero nag-uumapaw ng mga mag-aaral sa PP 17 at PP 19. Basta may sex at kulturang popular, dadagsain ng mga estudyante.

***
Ang ganda ng "Cars"! Ngayon lang ako muling napahanga sa animation makaraan ang "Finding Nemo" at "Triplets of Belleville". Maaga akong pumasok kanina, hindi para magklase kundi para mamahala ng kung ano-ano. Nag-ayos ng class list ng departamento, encode ng mga na-dissolve na klase, at nagbukas pa ng mga bago. Umattend din ako sa freshman orientation ng kolehiyo. Makikipanood lang sana; sasamahan ang tagapangulo. Pero naisama akong ipakilala sa mga freshpeople ng kolehiyo. Sige na nga. Masaya naman ang ipinapakilala sa mga mag-aaral.

Payo ng dekano: "Maging idependiyente. Patunayang sila'y mga iskolar ng bayan."

Maaga akong pumasok kasi alam kong makakapanood ako ng sine pagkatapos ng opisina. Utak bakasyon pa rin ako, mula sa dalawang taong pamamahinga.

***

May isa akong dahilan kung bakit nagigising ako ng maaga.

Hindi ko na isinusumpa ang tunog ng alarm clock.

Mayroon pang dahilan. Hindi ko lang maikuwento.

O baka wala namang kuwento.

***

Nagkita kami ng matalik kong kaibigang guro.

Sayang, may kasama siyang ibang guro sa tanghalian.

May kasama rin naman akong iba.

Nagkasama kami ng ilang minuto sa mesa. Pero kagyat na nagpaalam.

Nagbabago na nga ang panahon. Dati, kami ang tinaguriang Bobbsey Twins, na nagyoyosi hanggang hikain. Saka na lang kami kukuha ng panahon. Para magkape at mag-update ng buhay-buhay.

Tatapusin muna namin ang aming disertasyon.

Pero naikuwento ko sa kaniya ang kalahati ng dapat kong ikuwento. Bitin siya. Pero nalungkot. At natuwa. At nagulat.

***

Wala akong diabetes! Mali ang hinala ng cardiologist ko.

Nakuha ko na ang blood test ko. Normal ang blood glucose ko.

Normal na ang bilang ng liver enzymes ko.

Normal ang cholesterol ko sa katawan.

Ipapakuwadro ko ang resultang ito.

***
Ang ganda nga ng "Cars". May mensaheng mahalaga sa pagkatao. "Hindi lang daw pagwawagi ang esensiya ng buhay," sabi ng pelikula. Ang ganda ng animation--ang limot na bayan sa disyerto, ang naagnas na bundok, ang waterfalls. Naging tao ang mga kotse. Nag-iba na tuloy ang tingin ko sa mga ito. Ang galing ng acting, nakukuha lang sa galaw ng mata.

***
Napanood ko na ang "My Own Private Idaho". Kung papanoorin ko ulit, baka ang gitnang bahagi na lang ang aking balikan. Nandoon ang pinakaubod/pinakabuod ng kuwento.

***
Amoy bawang ang hininga ko.

Dalawang kutsarang garlic ang kinain ko para sa tanghalian. Para sa isang mangkok ng mongolian ko kanina. Nakakainis. Hindi naman talaga ganito ang amoy ng hininga ko.

***
Natapos ko na ang "100 Best Books for Children" ni Silvey. Nakahanap ako ng kopya ng "Interpreter of Maladies" sa Booksale. Mukhang maganda ang pasok ng linggo ko.

***
May hinahanap akong senyales, matagal na panahon na. Mga tatlong buwan na.

Kung dumating iyon, aalagaan ko.

Friday, June 09, 2006

"Lon Po Po" ni Ed Young

"Lon Po Po" ni Ed Young--Heto naman ang bersiyong Tsino ng "Little Red Riding Hood." Medyo hindi ako komportable sa subtitle ng aklat na ito dahil sa pananaig ng kuwentong Europeo sa mga folk tales. Mainam ang paggamit ng wolf para ipakita ang takot ng mga bata sa mga estranghero at sa mga masasamang-loob. Ipinamalas ng mga bata ang kanilang tagong talino sa pagharap sa pangil at bangis ng wolf. May pakiramdam ako na pinagaan ang karahasan sa kuwentong ito dahil ang paglaban ng bata sa hayop ay pailalim at tila hindi sinasadya. Mahusay ang pagkakagamit ni Young ng mga kuwadro sa mga spreads ng aklat niya; nagbibigay ito ng pakiramdam na dumadaloy ang pangyayari at hindi istatiko lamang.

You're Just What I Need--Hindi ko sinasadya na tungkol sa pagkalinga at seguridad ng pamilya ang dalawang kuwentong aking nabasa (nang palihim sa Fully-Booked. "No Private Reading" ang sabi ng karatula.) Umiinog sa guessing game ang daloy ng kuwento ni Krauss. Pakikipagkaro ito ng isang ina sa kaniyang anak na nakatago sa talukbong ng kumot. Ano kaya ang nasa loob ng kumot na iyon? At saka dumaloy ang kuwentong tigib sa bungisngis. Pinatatatag ng aklat na ito ang ugnayan ng magulang sa anak sa pamamagitan ng isang laro.

Nakahanap ako ng kopya ng "100 Best Books for Children" ni Anita Silvey. Noong una, ayokong maniwala sa ganitong mga listahan. pero binili ko pa rin ang kopya. Hindi ako nagsisi sa pagbili ng kopya--magaan ang pagkakasulat, nakakaengganyo ang mga buod, at nakakaaliw ang mga inside information sa produksiyon ng mga aklat. Halimbawa, unanimous pala ang pagkakapanalo ni "Witch of Blackbird Pond" sa Newbery Medal. May isang librarian pala ang nagkait ng Newbery Medal sa Charlotte's Web. Nakaranas pala ng emosyonal na problema ang anak ng sumulat ng Winnie the Pooh dahil nakabatay sa kaniyang buhay ang aklat. Nawala pala ang orihinal na artwork ng "A Chair for My Mother." At dumaan pala sa maraming rebisyon (sariling pagrerebisa) ang "Holes" at nagantimpalaan ito ng Hornbook, Newbery at National Book Award.

Nagkaroon ako ng kopya ng "C.RA.S.H.", "My Own Private Idaho", at "Latter Days." Salamat kay V sa pagpapakopya at pagbibigay sa akin ng kaniyang extrang kopya.

Friday, June 02, 2006

Dalawang Pelikulang Muling Pinanuod, Atbp.

Napanuod ko na ang dalawang pelikulang ito, halos isang dekada na ang lumipas. Pinapanood ito sa amin para sa scriptwriting class. Hindi pa uso noon ang cd at dvd; wala pang subtitles ang mga pinapanood. Bihira ang mga telebisyong may closed caption. Nang makita ko sa HMV ang dvd copy ng dalawang pelikula, binili ko kaagad. Gusto kong muling panoorin ang pelikulang ipinapanood sa aming klase, muling alamin kung magugustuhan kong muli ito, at paano ito nakaapekto sa aking pagkamalikhain.

"The Story of Ju-duo" ang una. Nagustuhan ko ito dahil sa pagtuntong ko ng kolehiyo, ang akala ko sa pelikulang Tsino ay puro martial arts lamang. Iba ang pelikulang ito. Maitutumbas sa isang trahedyang Griyego ang kuwento; masasabi pang isang Chinese film noir. Muling nanariwa sa utak ko ang paggamit ng direktor ng mga imahen sa pelikula--lalo na ang mga telang pinapatuyo matapos itong ibabad sa tinang kulay pula at dilaw. Gusto ko rin dito ang pagkukuwentong dramatiko na hindi gaanong madaldal; hindi katulad ng mga pelikulang sa Pilipinas na puro dialogo at hindi umaasa sa mga katahimikan at gamit ng mga larawan sa frame. Mainam din ang pagkakagamit ng mga dramatikong ironiya sa pelikula at ng katutubong kulay na hindi nagmamalabis sa pagka-exotiko ng lunan.

"Two for the Road"--pelikula ni Audrey Hepburn. Siyempre, noong college ako, hindi ko siya kilala. Bibihira ang kilala kong artista sa Hollywood dahil sa hindi ako madalas manood ng komersiyal na pelikula. Hindi rin nakagawian sa pamilya ang manood ng sine. Mabuti na lang, pinili kong maging major ang pelikula. Kung hindi, magiging pilistino rin ako. Sa pangalawang pagkakataon, nagustuhan ko ang istruktura ng pelikula--ang pagtatagpo ng mga nakalipas at ng kasalukuyan sa mga paglalakbay at mga sangandaan ng isang relasyon. Gusto ko ang matalino at witty na dialogo. Mainam ang pagkakasulat ng screenplay. Hindi lubusang romantiko na magkakadiabetes sa panonood. Realistikong naipamalas ang isang relasyong naaagnas dahil sa mga pangangaliwa--na naipakita sa talinghaga ng daan, sasakyan, destinasyon, at paglalakbay.

Napood ko rin ang "Pride and Prejudice" na tulad ni Audrey Hepburn, si Keira Knightly ay may matalinong disposisyon sa buhay at sa pakikipagrelasyon. Tunggaliang pang-uri ang tinatalakay ng pelikula sa pagsisimula ng isang relasyon. Kay inam ng sinematograpiya. Maaliwalas ang mga kulay. Naipakita ang pagkakahati ng uri at ang trato ng lipunan sa mga dalaga upang makaangat sa hagdanang panlipunan.

Napanood ko rin ang "Dark City"--isang matalinong paglalarawan sa mga buhay na inagaw at inangkin ng sibilisasyong mas matalino sa tao. Matalinghaga at poetiko ang pagtalakay sa pag-iipon ng gunita o memorya ng tao; maging ang paglalaro sa isang minuto upang pagpalitin ang mga gunita ng iba't ibang nilalang. Naalala ko sa pelikulang ito ang mga lipunang nagpapanggap na utopian sa "The Giver" ni Lowry at ang "City of Ember" ni DuPrau.

Natapos ko na ang "(Im)Personal" ni Rene Villanueva. Mas maganda ang una niyang aklat na "Personal" dahil sa talas ng kaniyang gunita ng pagkabata hanggang magkolehiyo. Hitik iyon sa mga matitingkad na alaala. Samantala, itong pangalawang aklat naman niya ay rekoleksiyon ng kaniyang pagiging manunulat--bilang nagtatangkang makata, mga tagumpay sa dulaan, pagsubok sa panitikang pambata, pagsulat sa telebisyon at pelikula, at paglahok sa mga oraganisasyon at workshop. May mga bahagi sa koleksiyon ukol sa mga habilin ng mananaysay sa mga nais ding magsulat. Hindi ideal na buhay ng manunulat ang ipininta sa aklat. Sa halip, puno ito ng mga pasakit, ng sakripisyo. Kulang na lang, sabihin ni Villanueva na huwag nang magtangkang sumulat. Pero, hindi naging maramot ang aklat sa pagbibigay ng payo. Napakagaan ng wika; lamang, hindi pantay ang mga kalidad at lalim ng mga sanaysay. May sanaysay na mababaw ang pagkakakalkal sa gunita, mayroon namang malalim, at mayroon namang maraming lebel ang pakahulugan kaya nagiging kritikal. Ang wikang ginamit ay hindi hadlang para mahiuntakutan ang mga bagitong manunulat sa larangan. Parang nakikinig lamang sila sa mga kuwento ng isang dalubhasang guro na nagkataong manunulat. Rekomendado ang aklat na ito sa mga panimulang klase sa Malikhaing Pagsulat.

Nablog ko na ba ang "Afternoon of the Elves"? Makaraan ng ilang linggo, sariwa pa rin sa akin ng imahen ng cream of wheat, ang maliit na ferris wheel, ang mga munting bahay sa bakuran ni Sara-Kate, ang kapayatan ng bata, ang maysakit na ina sa itaas ng bahay na may masukal na bakuran. Sinasabi ko rito, kapag nagsusulat, mahalagang isa-alang-alang ang gamit ng mga imahen o larawan. Walang biro. Ito kasi ang nagtatagal sa isipan ng mambabasa. Maaaring malimutan natin ang mga eksena, o ang tauhan, pero dapat manatiling nakapagkit sa kamalayan ang mga larawan na siyang magiging gabay upang muli't muling maalala ang buod at diwa ng nobela.

Kasalukuyang Binabasa:
"Perks of Being a Wallflower" at "Dalawang Villanueva"--Namamangka ako sa dalawang wika.

Thursday, June 01, 2006

Mga Paboritong Aklat Pambata

(Wala talaga akong magawa. Kaya heto, imbes na tumunganga sa pader at sa blangkong mesa, susulat ako ng listahan. Naimpluwesiyahan ako ng librong "(Im)Personal" ni Rene Villanueva sa paghahanda ng listahang ito. Maging ng Premiere Magazine na laging may mga listahan din ng mga mahuhusay na pelikula.)

1. "Out of the Dust" ni Karen Hesse--Unang introduksiyon ko sa nobelang pambata sa anyo ng tula. Malalim na sinasabi, sentimental na hindi korni, matalinghaga ang mga linya, at historikal na hindi nakakatakot.

2. "Matilda" ni Roald Dahl--Nagustuhan ko dahil sa tauhang mahilig sa libro. Naibigan ko ang pelikula at mas naibigan ko ang libro nang nabasa ko. Dito rin lalong napaigting ang galit ko sa mga magulang na philistine na gusto pang hawahan ang kanilang mga anak.

3. "Frederick" ni Leo Lionni--Nagustuhan ko ang pagbibigay ng halaga sa mga salita at talinghaga, sabihin pa na panitikan, para sa kaligtasan ng nagugutom na kaluluwa. Marikit ang ilustrasyon para sa matinding mensahe.

4. "The Gardener" ni Sarah Stewart--Marahil, ito ang picture book na bersiyon ng "Out of the Dust', bawasan lang ng matitinding eksena ng kamatayan, aksidente, at kalamidad. Kapuri-puri ang pagtatampok sa sense of achievement ng bata at sa pilosopiyang luntian.

5. "The Giver" ni Lois Lowry--Hinigop ako sa nilikhang lipunan ng nobelista. Nakumbinsi niya ako sa nilikha niyang utopian na lunan. Poetiko ang pagkakasulat at kapana-panabik ang aksiyon na hindi mababaw ang pinapaksa.

6. "Haroun and the Sea of Stories" ni Salman Rushie--Gusto ko ang detalyeng kultural, ang pagtatampok ng batang bayani, at ang napakarikit na pantasyang may kabuluhan. Muli, pinahahalagahan ng aklat ang dalisay at lantay na uri ng pagkukuwento at paggalang sa panitikan.

7. "Charlotte's Web" ni E.B. White--Bukod sa lirikal, poetiko, at matingkad na prosa, tinalakay ng nobela ang paksaing hindi aakalaing pambata--ang kamatayan bilang natural na pangyayari sa sangkatauhan at sa paligid. Nang binasa ko ang nobela, napaluha ako sa taglay nitong pagdiriwang sa buhay at pakikipagkaibigan.

8. "Ang Unang Baboy sa Langit" ni Rene Villanueva--Pinakamahusay na aklat pambata sa Pilipinas dahil sa taglay na humor, paglalaro ng salita, ironiya, at ang kaibig-ibig na tauhang biik. Pinatunayan sa kuwentong ito na puwedeng magkaroon ng aral ang isang akdang masining at nakakaaliw.

9. "Sundalong Patpat" ni Virgilio S. Almario--Mainam ang gamit ng wika--mahirap tawaging kuwento lamang dahil tula, o tula dahil mabisa ang kuwento. Patunay ang aklat na ito sa pagkakaugat ng awtor sa yaman ng panitikang-bayan sa bansa.

10. "Inkheart" ni Cornelia Funke--Dahil mahilig ako sa libro, napaibig ako ng nobelang ito ng isang Aleman. Kaibig-ibig ang pagkakalikha ng pantasya at ang premis na puwedeng higupin ng aklat ang mambabasa patungo sa mundo ng panitikan.