“Alejandro’s Gift” at si Ming Lo

Dalawang librong pambata (picture book) na binasa ko sa Bestseller (National Bookstore) sa Podium Mall, Ortigas noong Linggo:


“Alejandro’s Gift” ni Richard Albert, iginuhit ni Slyvia Long—Habang binabasa ko ang aklat at binubuklat ang mga pahina ng mga larawan, pakiramdam ko’y nagbabasa ako ng kuwento ng paglikha. Sa lungkot ni Alejandro sa pananahanang mag-isa sa disyerto, nag-isip siya ng paraan kung paano ito magkakabuhay at paano siya mapasasaya sa tila patay na lugar. Naalala ko ang mga kuwento ni Bathala na kaya lumikha ng mga bagay sa daigdig ay upang mapasaya niya ang sarili at hindi mabagot sa kawalan. Hindi man niya sabihin, hindi kayang mag-isa ni Alejandro. Kailangan niya ng mga kaibigan at mga dadalaw sa malungkot na buhay. Sa tulong ng mga guhit ni Sylvia Long, unti-unting nagkabuhay at nagkakuwento at nagkaroon ng ligaya sa munting bahagi ng disyerto, matapos mapagpasyahan ni Alejandro na magpatayo ng tubigan para may maiinuman ang mga hayop sa lugar na ito. Nagustuhan ko ang aklat sa pagiging impormasyonal nito na naisusulat sa interesanteng pamamaraan, at iyon sa sa malikhaing prosa. Nais ko rin ang huling spread ng aklat na ipinapakilala ang mga hayop na nakita ng mambabasa sa kuwento.

“Ming Lo Moves The Mountain” ni Arnold Lobel—Habang binabasa ko ang kuwentong ito, agad pumasok sa aking isipan ng iba’t ibang kuwentong numskull (kuwento ng pagiging tanga o ungas) sa folklore ng Pilipinas. Amerikano ang sumulat at gumuhit ng mga larawan, tila hango sa Tsinong materyal, pero unibersal ang nilalaman. Naniniwala naman akong unibersal ang mga kuwento sa daigdig; maaaring nagbabago ang mga pangalan, tagpo, lunan, panahon, ngunit iisa lamang ang hulmahan. Hindi sinabi ni Lobel kung ang kuwento niya’y isang retelling; gayunpaman, nakalikha siya ng isang folktale o kuwentong-bayan. Ganito ang kuwento: may mag-asawang naiinis sa posisyon ng kanilang bahay sa tabi ng bundok dahil laging itong nahuhulugan ng mga bato, atbpang dahilan. Kumonsulta ang bana sa isang matandang matalino para pagalawin ang bundok at lumayo sa kanilang tahanan. Gamit ang magical na numerong tatlo (3), naisagawa ng lalaki ang serye ng tatlong pagsunok at kabiguan: ang pagtulak sa bundok sa pamamagitan ng katawan ng puno, ang pagkalembang ng kaldero para maingayan ang bundok, at ang pag-alay ng mga pagkain para sa diwata at tagapangalaga ng bundok. Napaka-Asyano ng mga eksenang ito, lalo na ang pag-aalay bilang patunay ng animismong tradisyon. Sa huli, “naitulak” nga ni Ming Lo ang bundok sa pamamagitan ng pambihira ngunit karaniwang “sayaw” na atas ng matandang matalino. Magugustuhan ng mga bata ang kuwentong ito sa pagtatampok ng mga malalamig na kulay sa larawan at ang katatawanang taglay ng isang numskull na kuwento. Kung sabagay, mayroon bang numskull na hindi nakakatawa?