Bagong Panuntunan, Isang Eksena sa NBS Quezon Ave.

May bago akong naisip. Para mabili ko ang librong gustong-gusto kong mabili, magbabasa ako ng mga librong kasinghalaga ng librong iyon sa bookstore. Kahit nakabalot pa ng supot ang mga picture book, dahan-dahan, parang walang gagawing masama, bubuksan ko iyon at babasahin. Wala namang nakaanunsiyo na ipinagbabawal iyon. Sa alam ko, mga magasin ang bawal basahin.

Heto ang aking binasa:

“Bears” ni Ruth Krauss at guhit ni Maurice Sendak—Tampok dito si Max ng “Where the Wild Things Are”, maging ang mga bears ni Krauss ay nagmistulang wild things n Sendak. Bagong interpretasyon ito ni Sendak sa lumang kuwento. Nagsimula ang kuwento sa pagtangay ng alagang aso ng teddy bear at ang paghabol dito ni Max. Walang pangalan ang bata. Tinawag ko lang na Max dahil magkamukha sila sa isang likha. Sa habulan, naipakita ang mga higanteng bears sa paligid, na iba’t iba ang ginagawa. Kakaunting salita ang ginamit. At malaki ang tungkulin ni Sendak para mabuo ang aklat.

“Cloud Boy” ni Rhode Montijo—Isang picture book na pumukaw sa aking pansin dahil sa malamig nitong kulay—sky blue at puti (siyempre, dahil tungkol ito sa batang ulap). Malungkot ang batang ulap. Isang araw, nakakita siya ng paru-paro sa tabi niya. Dito nagsimula ang kaniyang unti-unting pagsaya. Mula sa paglikha ng ganda, pinaligaya niya ang sarili. Lumilok siya ng mga bagay na maganda, munti at dakila mula sa mga ulap. At mula sa pagbabahagi ng gandang iyon, higit pang nakaramdam ang bata ng kasiyahan at katuparan ng sarili. Gayong nagustuhan ko ang aklat dahil sa mga kulay, sa hugis, at sa karakter, magtataka ako kung magugustuhan ng bata ang mensahe: paglikha para sa kapwa. Sinabi naman ni Montijo na personal niyang proyekto ito. Minsan, nababahiran ng personal na layunin ang isang proyekto na dapat sana ay para sa mga batang mambabasa.

“Friends” by Helme Heine—Kuwento ng magkakaibigang tandang, daga, at baboy na ipinapakita ang kanilang pagsasamahan, paglalakbay, paglalaro, at pagtutulungan. Gusto ko ang pangyayari sa sirang bangka na mapaandar nila sa lawa-lawaan dahil sa pagtutulungan. Koleksiyon ito ng mga eksena ng kanilang pagkakaibigan. Umakyat ang lebel ng kuwento nang matatapos na ang kanilang araw. Mapaghihiwalay kaya sila sa pagtulog? Gustuhin man, di sila makapasok sa maliit na tahanan ng daga. Hindi nila matiis ang amoy sa kural ng baboy. Sumilong sila sa tahanan ng tandang pero nabali ang sanga! Nagkahiwa-hiwalay sila sa pagtulog. Pero, at ito ang isa sa pinakagusto kong eksena sa akdang pambata, magkakasama sila sa panaginip!

“Journey Cake, Ho!” ni Ruth Sawyer at guhit ni Robert McCloskey—Picture book (Caldecott Honor) na binili ko pero ngayon lamang nabasa. Isa itong aklat na hango sa folklore ng Amerika. Ang ganitong uri ng aklat ang nagpapaalala sa akin ng mga lumang aklat pambata sa library sa elementary. Kaya siguro binili ko. Old-fashioned ang mga larawan, kasi hindi pa ako pinapanganak, nailimbag na ito. Mas matanda pa yata sa aking magulang. Tungkol ito sa kahirapan sa isang tahanan. Nawala ang mga hayop na nagbibigay ng pagkain, ninakaw yata o naglayas. Sa kahirapan, pinalayas ng mag-asawa ang kanilang anak yata o katulong na si Johnny. Elemento talaga ito ng folklore. Pinapalayas ang isang bata sa matinding kahirapan. Sa pag-alis ni Johnny sa bahay, pinabaunan siya ng mga gamit. Isa na rito ang journey cake. Pero imbes na kainin, gumulong-gulong itong bibingka. Dito nagsimula ang salamangka: hinabol ito si Johnny, ng mga manok, ng baka, ng donkey, ng baboy, ng puti at itim na tupa. Hanggang makarating muli sa bahay. Laking tuwa ng mag-asawa sa pagbabalik ni Johnny. Napuno muli ng hayop ang kanilang tahanan. Dahil folklore, hindi empowered ang batang tauhan. Kasama lamang siya sa pangyayaring mahiwaga. Pero sa palagay ko, sapat na ang hiwagang ito para magbigay ng aliw sa batang mambabasa.

P.S.
Sa tatlong aklat, lumagpas na ako sa halaga ng gustong bilihing aklat. Sobra-sobra na nga. Kaso, naalala ko aking reading list bago bumili ng anupamang aklat.

Hindi ko binili ang gustong-gustong aklat. Sabi ko sa sarili, baka naman overhyped lang iyon. O nadaan sa blitz marketing. Sana mahintay ko sa paperback.